Natuurlijk bergen kastanjes, eikels en elzenknoppen. Bladeren van allerlei soort en formaat, egels en eekhoorns, spinnen in het web, uilen in de boom en heel veel boeken om voor te lezen en om te bekijken.
En natuurlijk zingen, heel veel zingen. En ondanks dat het niet mijn meest favoriete onderdeel van het lesprogramma is moet je je daar bij kleuters over heen zetten en gewoon veel zingen.
Met behulp van mijn oude trouwe blokfluit prent ik de wijsjes in mijn hoofd en hoop zo de kinderen de liedjes te kunnen leren. En dan blijkt dat ik -met mijn Limburgse achtergrond- sommige liedjes heel anders zing als mijn collega-juffen. Grappig om te constateren dat ook algemene liedjes toch streekgebonden zijn....de teksten zijn soms wat anders maar in essentie is het gelijk.
En wat hebben we gezongen: van kabouters en spinnen, van de wind die zo vreselijk hard waait en natuurlijk van de paddestoel...die bekende..die rood met witte stippen.
Het herfstproject is afgesloten met een heus concert voor de ouders...het hele repertoire kwam voorbij, afgewisseld met grappige versjes over spinnen.
Mijn groep had een versje geleerd over de kriebelspin en wat hebben ze geoefend: de woorden maar ook alle bewegingen die erbij horen. En dan staan ze voor de ouders en de andere kleutergenoten en dan valt het toch wat tegen...een enkeling durft voluit te gaan en de rest doet wat schuchter mee...maar onze kriebelspin heeft wel gekriebeld:
spinnetje spinnnetje spin
hij kriebelt aan mijn kin
hij kriebelt op mijn rug
en dan snel weer terug
roetsj langs mijn been
naar mijn dikke teen
en daarna waait hij met de wind
zomaar naar een ander kind
Natuurlijk zijn er prachtige herfstbomen geverfd en zijn er bladeren gekleurd met krijt, waardoor je de nerven zo mooi er uit ziet springen.
J. was erg druk aan snijden, haar wangen waren rood en het puntje van haar tong stak een klein beetje naar buiten...zo te zien viel het niet mee. Op een gegeven moment zei ze 'Juf, zo'n mes snijdt wel lastig' en ik begreep haar geploeter: ze was druk bezig de appel in mini-mini-mini-stukjes te snijden met de botte kant van het mes. Toen ik haar daar op wees en ze het mes omdraaide hoorde ik een diepe zucht 'Jee, nu kan ik lekker nog kleinere stukjes snijden.'
Alle stukjes verdwenen in de pan en met een beetje water, suiker en kaneel stond de gesneden appel even later lekker op het pitje te pruttelen. Zo af en toe moest er geroerd worden onder toeziend oog van de hele groep...en oh, wat rook het klaslokaal heerlijk. Bij de laatste keer roeren riep S. uit 'Juf de appel is nu echt gesmolten, ik zie nog maar een paar kleine stukjes' en met behulp van de staafmixer werd de 'slordige'* appelmoes een mooi glad geheel. Nog even afkoelen en dan......
Daar zaten ze, 24 kinderen in de kring, in afwachting van hun appelmoes. Om de beurt mochten ze proeven en het commentaar was niet van de lucht: 'zulke lekkere appelmoes heb ik nog nooit gegeten', 'deze appelmoes lust ik wel', 'juf wat kunnen wij goed appelmoes maken' en de veelgehoorde kreet 'mag ik nog een beetje?'.
En de pan met appelmoes was na een kwartiertje op, 'aangevallen' door zo'n 20 kleine appelmoesmonsters.
*En het verhaal van die slordige appelmoes? Die komt uit mijn eigen familie. Mijn moeder maakte vroeger ook zelf appelmoes en na het koken werd de appelmoes gezeefd. Mijn oma maakte ook appelmoes maar die werd niet gezeefd. En toen ik als klein meisje bij oma ging eten en haar appelmoes zag heb ik schijnbaar uitgeroepen 'ik lust geen slordige appelmoes'. In onze familie is die term sinds die tijd een begrip en geeft de staat van de appelmoes aan, maar dat terzijde.
Vandaag heb ik alle herfstwerken meegegeven en het prikbord leeggemaakt, alleen de herfstboom heeft het overleefd. Met de maan die door de takken schijnt stappen we over van de herfst naar de Sint. We kijken al naar het sinterklaasjournaal, de eerste verhalen zijn al voorgelezen en de kriebels waren duidelijk aanwezig. Het gonst door de klas, het gonst op het plein en het gonst door school....nog even, dan is HIJ er!
Maandag gaat het dan echt beginnen...................
Geen opmerkingen:
Een reactie posten