25 november 2013

Hij komt, hij komt....

Afgelopen zaterdag kwam HIJ weer in het land: Sinterklaas natuurlijk. En als juf van een kleutergroep kan, mag en wil je daar niet omheen. Dus in het weekend samen met collega's onze lokalen versierd. Dit jaar heb ik gekozen voor een open haard met schouw die na 5 december om te bouwen is voor de daaropvolgende feestweken: Kerst.



Maar voorlopig schijnt de maan door de bomen, tuurt Piet door het raam naar binnen en staat bij de open haard een klomp met stro (bij gebrek aan hooi).

Er wordt in de werkhoek van Sinterklaas dagelijks hard gewerkt door de Sint en 2 van zijn Pieten: er wordt in het grote boek geschreven en gestempeld, de pieten zijn druk bezig met de cadeaus voor de groep en regelmatig komt de Sint uit zijn kamer om de kinderen in de andere hoeken te bezoeken en om cadeaus uit te delen.

Maar niet alleen in de werkkamer van Sinterklaas wordt hard gewerkt ook in de andere hoeken zijn de kinderen bezig met de Sint.
In de bouwhoek verschijnt regelmatig het grote Pietenhuis, het Spaanse kasteel van Sinterklaas compleet met aanlegsteiger voor de stoomboot, een haven waar de stoomboot aankomt en waar allemaal kinderen op de kade staan.

Met de duplo worden ook huizen gebouwd en donderdag verrees daar het pakhuis met de kadootjes en een stal voor Amerigo.

En naast het bouwen worden er tekeningen voor de Sint gemaakt die vervolgens in de brievenbus bij de werkkamer van de Sint worden gedeponeerd. En dan natuurlijk de knutselactiviteiten rondom het thema Sint. Kortom het hele lokaal ademt Sinterklaas en zijn Pieten uit.

En dan natuurlijk zingen, tijdens de speelwerkles, voor we naar buiten gaan, voor de kinderen naar huis gaan...er is telkens wel iemand die aan het zingen is over 'de stoomboot' of 'lege tonnen en laarzen' en over de 'lift in de hoge flat'. Maar favoriet is het lied over het zieke paard van Sinterklaas, met name in combinatie met het digibord....en zeg nou zelf...het paard ziet er op het einde dan ook erg grappig uit.

Afgelopen week werden we 's nachts bezocht, de gevreesde maar o zo leuke Rommelpieten hadden de school een bezoek gebracht. Met als gevolg dat het lokaal op zijn kop gezet was: overal lagen potloden, spellen, stoelen op tafels en liggend op de grond, verfschorten en verkleedkleren op de grond en tussen al die rommel lag en zak met taai-taai verstopt....en natuurlijk waren alle deuren op slot gedraaid.
En vindt in die spanning maar eens de juiste sleutels. Geen sleutel te vinden, de sleutels van enkele ouders brachten ook geen soulaas maar gelukkig kon met de aller-aller-allerlaatste sleutel aan de sleutelbos (die natuurlijk een paar keer op de grond viel) van de juf  de deur open gemaakt worden. En de kinderen waren boos, geschokt en vonden het maar domme pieten om zoveel rotzooi te maken in hun klas. Het was maar goed dat er iets lekkers verstopt lag want anders.....
En hoe vaak je tijdens de speelwerklessen moet oproepen tot opruimen, moet corrigeren dat spellen verkeerd zijn opgeruimd en dat kleurpotloden in de juiste potjes moet....nu was alles binnen mum van tijd opgeruimd en ook nog op de goede plaatsen en op de juiste manier. Conclusie van de juf: 'gelukkig, dan hebben ze het toch goed geleerd.'
De rest van de dag bleven ze maar praten over de rommelpieten en ze vroegen zich echt af wat Sinterklaas er van zou vinden. D. wist wel een antwoord: 'Dat weet Sinterklaas natuurlijk niet, want anders moeten ze echt voor straf in Spanje blijven.' en daar kon de rest van de groep zich wel in vinden.
De dag daarna stond D. voor me en zei 'juf, ik was bang dat ze weer geweest waren'. 'Gelukkig niet' verzuchtte ik, waarop D. zei 'nee juf, dat zou echt TE erg zijn geweest.'

Nog 2 weken genieten.......

Daar wordt aan de deur geklopt, hard geklopt, zacht geklopt,
Daar wordt aan de deur geklopt, wie zou dat zijn.................

15 november 2013

Herfst herfst, wat heb je te koop....

Naast die vele bladeren en paddenstoelen was er heel wat te 'koop' in de groep.
Natuurlijk bergen kastanjes, eikels en elzenknoppen. Bladeren van allerlei soort en formaat, egels en eekhoorns, spinnen in het web, uilen in de boom en heel veel boeken om voor te lezen en om te bekijken.

En natuurlijk zingen, heel veel zingen. En ondanks dat het niet mijn meest favoriete onderdeel van het lesprogramma is moet je je daar bij kleuters over heen zetten en gewoon veel zingen.
Met behulp van mijn oude trouwe blokfluit prent ik de wijsjes in mijn hoofd en hoop zo de kinderen de liedjes te kunnen leren. En dan blijkt dat ik -met mijn Limburgse achtergrond- sommige liedjes heel anders zing als mijn collega-juffen. Grappig om te constateren dat ook algemene liedjes toch streekgebonden zijn....de teksten zijn soms wat anders maar in essentie is het gelijk.

En wat hebben we gezongen: van kabouters en spinnen, van de wind die zo vreselijk hard waait en natuurlijk van de paddestoel...die bekende..die rood met witte stippen.
Het herfstproject is afgesloten met een heus concert voor de ouders...het hele repertoire kwam voorbij, afgewisseld met grappige versjes over spinnen.
Mijn groep had een versje geleerd over de kriebelspin en wat hebben ze geoefend: de woorden maar ook alle bewegingen die erbij horen. En dan staan ze voor de ouders en de andere kleutergenoten en dan valt het toch wat tegen...een enkeling durft voluit te gaan en de rest doet wat schuchter mee...maar onze kriebelspin heeft wel gekriebeld:

spinnetje spinnnetje spin

hij kriebelt aan mijn kin
hij kriebelt op mijn rug
en dan snel weer terug
roetsj langs mijn been
naar mijn dikke teen
en daarna waait hij met de wind
                                                      zomaar naar een ander kind


Natuurlijk zijn er prachtige herfstbomen geverfd en zijn er bladeren gekleurd met krijt, waardoor je de nerven zo mooi er uit ziet springen.


Maar het allerleukste was toch wel de appelmoes die we met de hele groep gemaakt hebben. Eerst heeft de juf de appels geschild en het klokhuis verwijderd. Daarna hebben de kinderen uit de groep de appels in kleine stukjes gesneden...en dat was al een avontuur op zich. Want hoe moet je appel snijden? Hoe moet je dan het mes vasthouden en met welke kant van het mes snijd je de appel in stukjes? Voor sommige geen probleem, als volleerde keukenprinsessen en -prinsen sneden zij de appels in kleine stukjes, voor anderen was het echt een geheel nieuwe ervaring...
J. was erg druk aan snijden, haar wangen waren rood en het puntje van haar tong stak een klein beetje naar buiten...zo te zien viel het niet mee. Op een gegeven moment zei ze 'Juf, zo'n mes snijdt wel lastig' en ik begreep haar geploeter: ze was druk bezig de appel in mini-mini-mini-stukjes te snijden met de botte kant van het mes. Toen ik haar daar op wees en ze het mes omdraaide hoorde ik een diepe zucht 'Jee, nu kan ik lekker nog kleinere stukjes snijden.' 
Alle stukjes verdwenen in de pan en met een beetje water, suiker en kaneel stond de gesneden appel even later lekker op het pitje te pruttelen. Zo af en toe moest er geroerd worden onder toeziend oog van de hele groep...en oh, wat rook het klaslokaal heerlijk. Bij de laatste keer roeren riep S. uit 'Juf de appel is nu echt gesmolten, ik zie nog maar een paar kleine stukjes' en met behulp van de staafmixer werd de 'slordige'* appelmoes een mooi glad geheel. Nog even afkoelen en dan......

Daar zaten ze, 24 kinderen in de kring, in afwachting van hun appelmoes. Om de beurt mochten ze proeven en het commentaar was niet van de lucht: 'zulke lekkere appelmoes heb ik nog nooit gegeten', 'deze appelmoes lust ik wel', 'juf wat kunnen wij goed appelmoes maken' en de veelgehoorde kreet 'mag ik nog een beetje?'.
En de pan met appelmoes was na een kwartiertje op, 'aangevallen' door zo'n 20 kleine appelmoesmonsters.


*En het verhaal van die slordige appelmoes? Die komt uit mijn eigen familie. Mijn moeder maakte vroeger ook zelf appelmoes en na het koken werd de appelmoes gezeefd. Mijn oma maakte ook appelmoes maar die werd niet gezeefd. En toen ik als klein meisje bij oma ging eten en haar appelmoes zag heb ik schijnbaar uitgeroepen 'ik lust geen slordige appelmoes'. In onze familie is die term sinds die tijd een begrip en geeft de staat van de appelmoes aan, maar dat terzijde.

Vandaag heb ik alle herfstwerken meegegeven en het prikbord leeggemaakt, alleen de herfstboom heeft het overleefd. Met de maan die door de takken schijnt stappen we over van de herfst naar de Sint. We kijken al naar het sinterklaasjournaal, de eerste verhalen zijn al voorgelezen en de kriebels waren duidelijk aanwezig. Het gonst door de klas, het gonst op het plein en het gonst door school....nog even, dan is HIJ er!

Maandag gaat het dan echt beginnen...................